Kolejny dzień na wyspie i kolejny który zaczyna się mżawką. Cóż, przyzwyczailiśmy się już do tego w ostatnich dniach. Celem na dziś jest jak najszybsze przejechanie ostatnich pięćdziesięciu kilometrów jedynki, która od Vik jest nie do zniesienia ze względu na wzmożony ruch. Tak naprawdę kontynuowanie jazdy do stolicy główną drogą mija się z celem. Widoki nie zwalają z nóg, a ruch i styl jazdy Islandczyków są w stanie wprowadzić człowieka w depresję.
Trzynasty dzień rowerowej przygody na Islandii może troszkę stereotypowo, ale jak przystało na liczbę trzynaście należy do pechowych. Zanim jednak ruszymy przed siebie, kontaktujemy się z zaznaczonymi na otrzymanej jeszcze w Reykjaviku mapie, tak zwanymi entuzjastami rowerowymi, którzy służą pomocą w nagłych, kryzysowych sytuacjach. Chłopak co prawda przyjechał, ale jedyne co był w stanie zrobić, to dokonać oględzin opony i powiedzieć, że możemy wyciąć kawałek starej dętki i przykleić ją od spodu, żeby zabezpieczyć rozcięcie od środka. Na ten pomysł wpadłem już wcześniej. Niestety nie posiada żadnych zapasowych części, a w szczególności opony o rozmiarze dwudziestu ośmiu cali. Co więcej nie dysponuje również żadnym zestawem naprawczym.